Konsultacje logopedyczne i neurologopedyczne
To często okazja do pierwszego spotkania się z małym pacjentem i jest wstępem do prowadzenia terapii logopedycznej. Na takim spotkaniu rozwiewamy wątpliwości rodziców, przeprowadzamy wstępny wywiad, obserwację dziecka, a także oceniamy czy występują jakieś niepokojące sygnały, które są wskazaniem do pogłębionej diagnozy dziecka. Po konsultacji rodzic dostaje informację czy proces rozwoju mowy i komunikacji przebiega prawidłowo, czy konieczne jest wsparcie specjalisty.
Konsultacja trwa ok. 60 minut.
Diagnoza logopedyczna/neurologopedyczna
Obejmuje dwa godzinne spotkania, po których terapeuta, na podstawie wszystkich zebranych informacji, przygotowuje pisemną diagnozę, proponuje plan terapii i w razie potrzeby zaleca konsultacje u innych specjalistów.
Podczas pierwszego spotkania zbierany jest wywiad. W przypadku dziecka, jest to wywiad z rodzicem.
Logopeda będzie pytał m.in. o choroby matki w ciąży, przebieg ciąży i porodu, zdrowie dziecka, sposób karmienia dziecka, przebieg rozwoju psychoruchowego, rozwój mowy oraz choroby w rodzinie.
Kolejnymi etapami diagnozy jest badanie. Forma badania jest dostosowana do wieku badanego.
Zakres działań diagnostycznych:
-
- ocena warunków anatomicznych w obrębie jamy ustnej – wychwytywanie nieprawidłowości uniemożliwiających prawidłową artykulację głosek (np. skrócone wędzidełko podjęzykowe, wady zgryzu, przerośnięte migdały itp.);
- ocena sprawności narządów artykulacyjnych;
- wczesna diagnostyka odruchów fizjologicznych u niemowląt ważnych dla późniejszego rozwoju artykulacji;
- ocena artykulacji głosek;
- orientacyjne badanie słuchu;
- ocena sposobu komunikowania się i reakcji na otoczenie;
- diagnozowanie zaburzeń mowy u dzieci z upośledzeniem umysłowym, mózgowym porażeniem dziecięcym, z zespołem Downa lub innym zespołem genetycznym;
- ocena stanu mowy u pacjentów po przebytych urazach neurologicznych – afazja, dysartria;
- badanie ryzyka dysleksji u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym;
- ocena sprawności w zakresie percepcji słuchowej, wzrokowej, motoryki małej i dużej – czynności leżących u podstaw umiejętności czytania i pisania (zaburzenie wskazywanych procesów jest przyczyną dysleksji, dysgrafii, dysortografii i innych trudności szkolnych). W przypadku dzieci szkolnych logopeda sprawdzi też, czy ewentualna wada wymowy wpływa na umiejętności czytania i pisania.
W razie potrzeby zostaną przeprowadzone badania uzupełniające.
Terapia logopedyczna/neurologopedyczna
Zapraszamy na regularną terapię logopedyczną/neurologopedyczną. Spotkania odbywają się cyklicznie w ustalonym terminie (zajęcia 50 lub 30-minutowe).
Terapia logopedyczna/neurologopedyczna obejmuje:
-
- wczesną interwencję logopedyczną,
- terapię opóźnionego rozwoju mowy,
- terapię wad wymowy,
- terapię zaburzeń mowy w całościowych zaburzeniach rozwoju, niepełnosprawności intelektualnej,
- terapię zaburzeń mowy o typie afazji u dzieci,
- terapię zaburzeń mowy i komunikacji u dzieci z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego,
- terapię miofunkcjonalną,
- alternatywne metody komunikacji dla dzieci niemówiących.
Ocena procesów integracji sensorycznej (diagnoza)
Kiedy warto udać się na Ocenę Procesów Integracji Sensorycznej?
Jeśli zauważymy, że dziecko:
-
- potyka się na prostej drodze, uderza o przedmioty, nie trafia w drzwi,
- ma problemy z łapaniem, rzucaniem czy kopaniem piłki,
- sprawia mu trudność jazda na rowerze, cięcie nożyczkami, wykonywanie czynności samoobsługowych,
- nie lubi zabaw ruchowych lub odwrotnie – jest w ciągłym ruchu (biega, skacze, nie potrafi nawet na chwile usiąść),
- nie lubi się brudzić, nie lubi się czesać, myć głowy, zębów i obcinać paznokci, nie lubi być smarowane kremami, drażnią go metki lub szwy w ubraniach,
- często mówi, że „ coś śmierdzi” mimo, że inni nie czują nieprzyjemnego zapachu,
- ma opóźniony rozwój mowy lub wadę wymowy,
- ma problemy z koncentracją uwagi,
- zatyka uszy lub sam robi dużo hałasu,
- unika huśtania, kręcenia lub wchodzenia na zjeżdżalnię,
- ma problemy z orientacją w schemacie ciała,
- podpiera głowę, leży na biurku, ciężko mu usiedzieć w ławce,
- mocno ściska innych lub rzeczy.
Jak wygląda Ocena Procesów Integracji Sensorycznej (diagnoza)?
Ocena Procesów Integracji Sensorycznej (diagnoza) polega na kompleksowych badaniach dziecka wykonanych przez wykwalifikowanego terapeutę SI.
Proces diagnostyczny odbywa się na 2 lub 3 spotkaniach (do 60 min.), zależy od współpracy z dzieckiem, poziomu jego koncentracji uwagi i samopoczucia. Składa się na to:
- Wypełnienie kwestionariusza i wywiad z rodzicem – terapeuta SI zadaje pytania dotyczące przebiegu ciąży, porodu, rozwoju dziecka, przebytych chorób i innych problemów zdrowotnych.
- Obserwacja swobodnej zabawy i proponowanych przez terapeutę aktywności ruchowych oraz wykonanie prób obserwacji klinicznej podczas których sprawdzane są, m.in. preferencję oko-ręka, praca mięśni antygrawitacyjnych, stabilizacja centralna, równowaga, praca oczu, niepewność grawitacyjna.
- Dodatkowo u dziecka od 4 roku życia wykonuje się testy (Południowo-Kalifornijskie lub Polską Standaryzację Testów SI). Badają one m.in. umiejętność różnicowania dotykowego, czucie ciała (umiejętność zlokalizowania bodźca dotykowego), planowanie ruchu, równowagę i koorydnację, percepcję słuchową, umiejętność przekraczania linii środkowej ciała.
- Podsumowanie diagnozy jest to rozmowa z rodzicami na temat wyników testów, prób obserwacji klinicznej oraz omówienie wniosków z nich płynących. Rodzice otrzymują pisemną Ocenę Procesów Integracji Sensorycznej, która zawiera dane z kwestionariusza, wywiadu, wyniki prób klinicznych ii testów, wnioski oraz wskazówki do terapii. Rodzic dostaje również program diety sensorycznej, ma przedstawione i zaprezentowane ćwiczenia do wykonywania w domu, ponieważ systematyczność i współpraca przynoszą szybsze i lepsze efekty terapii.
Warto pamiętać, że ze względu ma intensywny rozwój układu nerwowego w wieku wczesnodziecięcym, warta interweniować, wykonać diagnozę i uczęszczać na terapię wcześnie, zwiększy to szansę na poprawę w zakresie funkcjonowania dziecka.